راز ثروت

هوش مصنوعی چیست

هوش مصنوعی به سیستم‌هایی گفته می‌شود که می‌توانند واکنش‌هایی مشابه رفتارهای هوشمند انسانی از جمله درک شرایط پیچیده، شبیه‌سازی فرایندهای تفکری و شیوه‌های استدلالی انسانی و پاسخ موفق به آنها، یادگیری و توانایی کسب دانش و استدلال برای حل مسایل را داشته باشند. هوش مصنوعی یکی از مقوله هایی است که در علوم کامپیوتر، اهمیت فراوان دارد و تغییرات در هوش مصنوعی می توانند تحولات گسترده ای را در فناوری اطلاعات پدید بیاورند. در این مقاله قصد داریم که هوش مصنوعی را به شما معرفی کنیم با ما همراه باشید.

تعریف دقیق هوش مصنوعی

هوش مصنوعی یا AI، هوش ماشین هاست! در واقع شاخه ای از علوم کامپیوتر است که قصد دارد راه حل های الگوریتمی را ارائه کند تا بتوانیم به وسیله آنها در ماشین ها هوشمندی ایجاد کنیم. استدلال، منطق، تصمیم گیری؛ این ها توانایی هستند که شما از آنها استفاده می کنید. پس شما هوشمند هستید. اگر این توانایی ها را در کامپیوتر هم ایجاد کنیم، آنگاه به ماشین هوشمند دست می یابیم! به همین سادگی… ولی به جز این ها چیز های دیگری هم در رابطه با تعریف هوشمندی وجود دارند که دانستن آنها را می توان مهم ارزیابی کرد. در واقع بحث هایی که در مورد هوشمندی و هوش مصنوعی مطرح شده است؛ تنها به دوره ی امروزه ی ما و قرن ۲۱ مربوط نمی شود، بلکه از سال ۱۹۵۰ این مباحث به طور جدی مطرح شد.

تاریخچه هوش مصنوعی

نقش هوش مصنوعی هر روز در زندگی ما بیشتر می‌شود. آخرین ترند در این زمینه تراشه‌های هوش مصنوعی و کاربردهای مختلف آن‌ها در گوشی‌های هوشمند است. اما شروع توسعه‌ی این تکنولوژی در واقع به خیلی قبل‌تر برمی‌گردد؛ یعنی زمانی در دهه‌ی ۵۰ میلادی که «دانشگاه دارتموث» (Dartmouth College) در ایالات متحده یک پروژه‌ی تحقیقات تابستانی را به هوش مصنوعی اختصاص داد. ریشه‌های هوش مصنوعی را حتی می‌توان در عمق بیشتری از تاریخ و در فعالیت‌های «آلن نیوئل» (Allen Newell)، «هربرت ای. سیمون» (Herbert A. Simon) و «آلن تورینگ» (Alan Turing) جست‌وجو کرد.

دلیل اهمیت هوش مصنوعی

۱- هوش مصنوعی یادگیری مکرر و کشف از طریق داده ها را اتوماتیک می کند. ولی AI با اتوماسیون رباتیک مبتنی بر سخت افزار فرق می کند. به جای اتومات کردن کارهای دستی، AI وظایف کامپیوتری شده، حجیم و متناوب را به شکلی قابل اتکا و بدون خستگی انجام می دهد. برای این نوع از اتوماسیون، تحقیق و بررسی توسط انسان هنوز برای راه اندازی سیستم و پرسیدن سوالات مناسب ضروری است.

۲- هوش مصنوعی هوش را به محصولات موجود می افزاید. در بیشتر موارد، AI به عنوان یک ابزار مجزا فروخته نخواهد شد. در عوض، محصولاتی که شما هم اکنون در حال استفاده از آنها هستید با قابلیتهای AI بهبود خواهند یافت، تا حدود زیادی شبیه افزوده شدن Siri به عنوان قابلیتی به نسل جدید محصولات اپل. اتوماسیون، پلتفرمهای محاوره ای، باتها و ماشینهای هوشمند را می توان با حجم بالایی از داده ها برای بهبود بسیاری از تکنولوژیها در خانه و در محل کار، از هوش امنیتی تا آنالیز سرمایه گذاری، ترکیب نمود.

۳- هوش مصنوعی از طریق الگوریتم های یادگیری مداوم تطابق می یابد تا داده ها بتوانند برنامه نویسی را انجام دهند. AI ساختار و ترتیب داده ها را می یابد تا الگوریتم یک مهارت را کسب کند: الگوریتم به یک طبقه بندی کننده یا یک پیش‌بینی کننده تبدیل می شود. از این رو، همانگونه که الگوریتم می تواند نحوه بازی شطرنج را به خود بیاموزد، می تواند به خود بیاموزد که چه محصولی را بعدا در محیط آنلاین توصیه نماید. و این مدلها وقتی تطابق می یابند که داده های جدید را کسب کنند. پس انتشار یک تکنیک AI است که امکان تطابق یافتن مدل را، از طریق آموزش و داده های افزوده، در زمانی که پاسخ کاملا درست نباشد فراهم می آورد.

۴- هوش مصنوعی داده های بیشتر و عمیق‌تری را با استفاده از شبکه های عصبی که لایه های مخفی بسیاری دارند آنالیز می کند. ساختن یک سیستم شناسایی تقلب و تخلف با پنج لایه پنهان تا همین چند سال پیش ناممکن بود. امام وضعیت با توان باورنکردنی کامپیوتر و داده های بزرگ تغییر یافت. شما برای آموزش دادن مدلهای یادگیری عمیق به حجم عظیمی از داده نیاز دارید چرا که آنها یادگیری را مستقیما از داده ها انجام می دهند. هرچه داده های بیشتری را بتوانید به آنها تغذیه کنید، آنها دقیقتر می شوند.

۵- هوش مصنوعی از طریق شبکه های عصبی عمیق به دقتی باورنکردنی می رسد، چیزی که در گذشته ناممکن بود. به عنوان مثال، تعاملات شما با الکسا، Google Search و Google Photosهمه مبتنی بر یادگیری عمیق هستند – و آنها به مرور که بیشتر از آنها استفاده می کنیم دقیقتر می شوند. در حوزه پزشکی، تکنیکهای AI برگرفته از یادگیری عمیق، طبقه بندی تصویر و تشخیص شیء اکنون برای یافتن سرطان بر روی MRI ها با همان دقت رادیولوژیستهای بسیار آموزش دیده قابل استفاده هستند.

۶- هوش مصنوعی بیشترین بهره برداری را از داده ها می کند. وقتی الگوریتمها خودفراگیر باشند، داده ها خودشان به دارایی معنوی تبدیل می شوند. پاسخها در داده ها موجودند؛ فقط باید AI را اعمال کنید تا استخراج شوند. از آنجا که نقش داده ها اکنون بیش از همیشه شده است، این کار می تواند یک مزیت رقباتی را ایجاد نماید. اگر شما بهترین داده ها را در یک صنعت رقابتی داشته باشید، حتی در صورتی که همه تکنیکهای مشابهی را اعمال کنند، پیروزی از آن داده های برتر خواهد بود.

کاربردهای مختلف هوش مصنوعی یا AL

همه صنایع نیاز فراوانی به قابلیتهای AI دارند – به طور خاص سیستمهای پاسخ دادن به سوالات که در مشاوره حقوقی، جستجوی حقوق انحصاری (پتنت)، هشداردهی مخاطرات و تحقیقات پزشکی قابل استفاده هستند. دیگر کاربردهای AI عبارتند از:

۱- سلامت: ابزارهای AI می توانند قرائتهای اشعه ایکس و پزشکی شخصی سازی شده را فراهم بیاورند. دستیارهای مراقبت از سلامت شخصی می توانند به عنوان مربیان زندگی عمل نموده و به شما یادآوری کنند که قرصهایتان را بخورید، ورزش کنید یا تغذیه سالمتری داشته باشید.

۲- تولید: AI می تواند داده های IoT کارخانه را آنالیز کند چرا که از تجهیزات متصل شده تا پیشبینی بار و تقاضای مورد انتظار با استفاده از شبکه های مکرر، که نوع خاصی از شبکه یادگیری عمیق مورد استفاده با داده های توالیبندی شده است، امتداد می یابد.

۳- خرده فروشی: AI قابلیتهای خرید مجازیی را فراهم می آورد که به مشتری مشاوره اختصاصی ارائه می کنند و درباره گزینه های مختلف خرید با وی بحث می کنند. تکنولوژیهای چیدمان سایت و مدیریت سهام نیز با AI بهبود خواهند یافت.

۴- ورزش: AI برای ثبت تصاویر بازیهای کامپیوتری و ارائه گزارشهایی درباره نحوه سازماندهی بهتر بازی، از جمله موقعیتهای میدانی و استراتژی، به مربیان استفاده می شود.

نظریه تورینگ

تئوری تورینگ مبتنی بر این بود که می توانیم با استفاده از نشانه ها و اعدادی مانند ۰ و ۱، هر استدلال ریاضی ای را در کامپیوتر عملی کنیم. همزمان با این نظریه کشف های تازه ای در زمینه ی عصب شناسی، نظریه اطلاعات و فرمانشناسی، به وقوع پیوسته بود. این پیشرفت ها الهام بخش گروهی کوچک از پژوهشگران شد تا به طور جدی به مساله ایجاد یک مغز الکترونیکی رسیدگی نمایند.

تست تورینگ

در سال ۱۹۵۰، آلن تورینگ مقاله ای را در رابطه با هوش مصنوعی منتشر ساخت که بعد ها به تست تورینگ مشهور شد. در این مقاله عنوان شده بود که اگر فردی از پشت یک دیوار یا هر چیز جدا کننده دیگری، با کامپیوتر مکالمه کتبی داشته باشد و نداند که طرف مقابلش انسان نیست و پس از پایان مکالمه نیز متوجه این موضوع نشود، آنگاه می توان کامپیوتر را ماشینی هوشمند نامید زیرا توانسته است که در برابر یک انسان به اندازه کافی از استدلال و منطق استفاده کند. تست تورینگ تا حدی توانست هوش مندی را توجیه کند ولی فقط ((تا حدی))! اما از آن زمان تا کنون ماشینی اختراع نشده است که توانسته باشد این تست را با موفقیت بگذراند. هر چند زبان AIML ابداع شد، اما این زبان هرگز به این حد از هوش مصنوعی دست نیافت.

تیمی که در زمینه هوش مصنوعی تحقیق می کردند، در تابستان سال ۱۹۵۶، کنفرانسی را در محوطه کالج دارتموس برگزار کردند. این کنفرانس به همراه افرادی مانند جان مک کارتی، ماروین مینسکی، آلین نویل و هربت سیمون که برای دهه ها پیشتازان تحقیق برای هوش مصنوعی بودند انجام شد. آنها و دانش آموزان آنها، برنامه ای نوشته بودند که حقیقتا برای عده زیادی از مردم شگفت آور بود. این برنامه می توانست مشکلات نوشتاری در جبر را حل کند، استدلال های منطقی را اثبات کند و به زبان انگلیسی سخن بگوید.

در اواسط دهه ی ۱۹۶۰، بودجه سنگینی برای دایرکردن آزمایشگاه های تحقیقاتی در گرداگرد دنیا، از سوی حوزه ی دفاعی ایالات متحده آمریکا، اختصاص داده شد. پیشتازان هوش مصنوعی درباره آینده آن در جهان بسیار خوش بین بودند. هربت سیمون پیشبینی کرده بود که در مدت ۲۰ سال، کامپیوتر های هوشمند می توانند، هر کاری را که انسان انجام می دهد، انجام دهند. در واقع مشکلات بزرگی که در آن زمان برای ایجاد هوش مصنوعی وجود داشت، اساسا حل شده بود.

طبقه‌بندی هوش مصنوعی

هوش مصنوعی زمینه های مختلفی دارد که عبارتند از:

۱- یادگیری ماشین

یادگیری ماشین (Machine Learning) شاخه‌ای از هوش مصنوعی است که به مطالعه و ساخت سیستم‌هایی با قابلیت یادگیری از داده‌ها می‌پردازد. به طور مثال، به کمک سیستم یادگیری ماشین می‌توان یک سیستم مدیریت ایمیل را آموزش داد تا پیام‌های هرزنامه را از دیگر پیام‌ها تشخیص دهد. این سیستم پس از یادگیری می‌تواند به دسته‌بندی ایمیل‌های جدید به هرزنامه و غیر آن بپردازد.

مساله اصلی در یادگیری ماشین، عرضه و کلی‌سازی است. عرضه نمونه‌های داده‌ای و توابعی که بر اساس این نمونه‌ها ارزیابی می‌شوند، همگی بخشی از سیستم‌های یادگیری ماشین هستند. کلی‌سازی به معنی این قابلیت است که سیستم روی نمونه‌های داده‌ای نادیده نیز به خوبی عمل خواهد کرد. شرایطی که تحت آنها بتوان این مساله را تضمین کرد، از موضوعات اصلی مطالعه در زیرمجموعه نظریه یادگیری محاسباتی است. انواع گسترده ای از فعالیت‌ها و کاربردهای موفق یادگیری ماشین وجود دارد. تشخیص اپتیکال کاراکتر که در آن کاراکترهای چاپی به صورت خودکار و بر اساس نمونه‌های قبلی شناخته می‌شوند، مثالی سنتی از یادگیری دستگاه است.

۲- بینایی ماشین

بینایی ماشین (Machine Vision) فناوری و روش‌های مورد استفاده برای بهبود شناسایی و تحلیل خودکار مبتنی بر تصویر در کاربردهایی مانند بازرسی خودکار، کنترل روند و هدایت روبات در صنعت است. حوزه بینایی ماشین بسیار گسترده است. کاربرد اصلی بینایی ماشین در بازرسی خودکار و هدایت روبات‌های صنعتی است، همچنین برخی کاربردهای رایج بینایی ماشین در تضمین کیفیت، دسته‌بندی، کار با مواد، هدایت روبات‌ها و اندازه‌گیری نوری است.

روش‌های بینایی ماشین به دو صورت تعریف می‌شوند، تعریف و ایجاد یک برنامه بینایی ماشین و نیز روندی فنی که در جریان اجرای این برنامه اتفاق می‌افتد. در اینجا به مورد دوم می‌پردازیم. این مساله شامل رابط‌ های کاربری، رابط‌های ادغام سیستم‌های چندبخشی و تبادل داده اتوماتیک می‌شود. به هر حال، اولین قدم در جریان اجرای بینایی ماشین، گرفتن یک تصویر است که معمولا با استفاده از دوربین، لنز و نورپردازی انجام می‌شود و باید وضوح مورد نیاز در پردازش‌های بعدی در طراحی آن لحاظ شده باشد. سپس بسته نرم‌افزاری بینایی ماشین از تکنیک‌های مختلف پردازش تصویر دیجیتال استفاده کرده و اطلاعات مورد نیاز را استخراج و معمولا بر اساس اطلاعات استخراج‌شده تصمیم‌گیری (معمولا تایید/رد) می‌کند.

۳- پردازش زبان طبیعی

پردازش زبان طبیعی (Natural Language Processing) یکی از حوزه‌های علوم کامپیوتر، هوش مصنوعی و زبانشناسی است که به تعامل کامپیوتر و زیان انسان (طبیعی) می‌پردازد. از این منظر پردازش زبان طبیعی به حوزه تعامل انسان-کامپیوتر مربوط می‌شود. بسیاری از چالش‌های پردازش زبان طبیعی به درک زبان طبیعی مربوط می‌شود – یعنی ایجاد توانایی در کامپیوتر برای استخراج مفهوم ورودی زیان انسانی یا طبیعی.

با وجود فعالیت‌های قدیمی‌تر، تاریخچه پردازش زبان طبیعی عموما در دهه ۱۹۵۰ آغاز شد. در سال ۱۹۵۰ آلن تورینگ مقاله‌ای را با عنوان «هوش و دستگاه محاسباتی» منتشر و در آن، آنچه را امروز به تست تورینگ موسوم است، به عنوان ابزاری برای هوش معرفی کرده بود.

۴- روباتیک

روباتیک شاخه‌ای از فناوری است که به طراحی، ساخت، عملیات و کاربرد روبات‌ها و سیستم‌های کامپیوتری برای کنترل، فیدبک حسگرها و پردازش اطلاعات می‌پردازد. این فناوری‌ها با دستگاه‌های خودکاری سر و کار دارند که می‌توانند جانشین انسان در محیط‌ها یا روندهای تولیدی خطرناک‌ شوند یا ظاهر، رفتار و درک انسانی را شبیه‌سازی کنند. بسیاری از روبات‌های امروزی از طبیعت الهام گرفته‌اند که به شاخه روباتیک ملهم از بیولوژی مربوط می‌شوند.

مفهوم ایجاد ماشین‌هایی که بتوانند خودکار کار کنند، به زمان‌های دور برمی‌گردد اما تحقیق روی عملیاتی کردن و کاربردهای احتمالی روبات‌ها از قرن بیستم آغاز شد. در طول تاریخ، روبات‌ها به تقلید رفتار انسانی شناخته شده و توانسته‌اند کارهای مشابهی نیز انجام دهند. امروزه و با پیشرفت فناوری، رشته روباتیک با سرعت زیادی در حال پیشرفت است. تحقیق، طراحی و ساخت روبات‌های جدید با اهداف کاربردی متفاوت عمومی، تجاری یا نظامی انجام شده است. بسیاری از روبات‌ها کارهایی را انجام می‌دهند که برای انسان خطرناک است؛ مانند خنثی‌سازی بمب و مین و بازرسی لاشه کشتی.

۵- سیستم‌های خبره

در هوش مصنوعی، یک سیستم خبره (Expert System) یک سیستم کامپیوتری است که توانایی تصمیم‌سازی یک انسان خبره را شبیه‌سازی می‌کند. سیستم‌های خبره برای حل مشکلات پیچیده از طریق استنتاج در دانش خبرگی همانند یک انسان خبره است نه پیروی از دستورالعمل‌های برنامه‌نویس، آن‌طور که در برنامه‌های معمولی است. اولین سیستم‌های خبره در دهه ۱۹۷۰ ایجاد شدند و در دهه ۱۹۸۰ توسعه یافتند. سیستم‌های خبره از اولین اشکال واقعا موفق نرم‌افزارهای هوش مصنوعی بودند.

سیستم خبره یک ساختار خاص، متفاوت از برنامه‌های کامپیوتری متداول است و به دو بخش تقسیم می‌شود؛ یک بخش ثابت، مستقل از سیستم خبره: موتور استنتاج و یک بخش متغیر: پایگاه دانش. در اجرای سیستم خبره، موتور همانند یک انسان بر اساس پایگاه دانش، استدلال می‌کند. در دهه ۸۰ بخش سومی هم ظاهر شد: رابط مکالمه برای ارتباط با کاربران. این توانایی برای مکالمه با کاربران بعدها به مکالمه‌ای شهرت یافت.

۶- شبکه عصبی

شبکه عصبی (Neural Networks) مصنوعی گروهی از گره‌ها (نودها)ی به هم پیوسته، همانند شبکه عصبی گسترده در مغز است. در اینجا هر کدام از نودهای دایره‌شکل نشان‌دهنده یک عصب مصنوعی و فلش‌ها نشانگر اتصال از خروجی یک عصب به ورودی عصب دیگر هستند. در علوم کامپیوتر و رشته‌های مربوطه، شبکه‌های عصبی مصنوعی مدل‌هایی الهام‌گرفته شده از سیستم عصبی مرکزی حیوانات (به ویژه مغز) هستند که توانایی یادگیری دستگاه و تشخیص الگو را دارند. این شبکه‌ها معمولا سیستمی از عصب‌های به هم پیوسته‌اند که می‌توانند مقادیر ورودی را با تزریق اطلاعات در شبکه محاسبه کنند.

به طور مثال در شبکه عصبی تشخیص دست‌خط، مجموعه‌ای از عصب‌های ورودی با پیکسل‌های تصویر ورودی فعال می‌شوند که نماینده یک حرف یا عدد است. فعال شدن این عصب‌ها بر اساس تابعی که توسط طراح شبکه تعیین شده، به دیگر عصب‌ها منتقل، ارزیابی یا تغییر داده می‌شود تا نهایتا عصب خروجی فعال شود و تعیین کند چه کاراکتری خوانده شده است. همانند دیگر روش‌های یادگیری ماشین، شبکه‌های عصبی هم در انواع فعالیت‌هایی استفاده می‌شوند که انجام آنها با برنامه‌نویسی قراردادی معمولی دشوار است؛ از جمله بینایی ماشین و تشخیص صحبت.

۷- الگوریتم ژنتیک

در شاخه هوش مصنوعی از رشته علوم کامپیوتر، یک الگوریتم ژنتیک (Genetic Algorithm) یک جست‌وجوی مکاشفه‌ای است که روند انتخاب طبیعی را شبیه‌سازی می‌کند. این کاشف (که گاهی متامکاشفه نیز نامیده می‌شود)، به صورت معمول برای ایجاد راه‌حل‌های مفید در مسائل بهینه‌سازی و جست‌وجو استفاده می‌شود.

الگوریتم‌های ژنتیکی به طبقه‌ای بزرگ‌تر از الگوریتم‌های تکاملی (Evolutionary Algorithm) تعلق دارند که با استفاده از تکنیک‌های الهام‌گرفته از تکامل طبیعی، مانند ارث‌بری، جهش، انتخاب و عبور، راه‌حل‌هایی را برای مسائل بهینه‌سازی تولید می‌کنند. الگوریتم‌های ژنتیکی در بیوانفورماتیک، فیلوژنتیک، علوم محاسباتی، مهندسی، اقتصاد، شیمی، تولید، فیزیک، ریاضیات، داروشناسی و دیگر موارد کاربرد دارد

هوش مصنوعی چگونه عمل می کند

هوش مصنوعی با ترکیب حجم عظیمی از داده ها با الگوریتمهای هوشمند و پردازش سریع و مکرر عمل می کند، تا به این طریق نرم افزار بتواند به طور اتوماتیک از الگوها یا قابلیتهای موجود در داده ها یاد بگیرد. AI طیف وسیعی از مطالعات است که دربرگیرنده تئوریها، روشها و تکنولوژیهای بسیار و همچنین زیرزمینه های عمده ذیل می شود:
۱- یادگیری ماشینی مدلسازی تحلیلی را اتومات سازی می کند.
۲- یک شبکه عصبی نوعی از یادگیری ماشینی است که از واحدهای به هم پیوسته (مانند نورون ها) تشکیل یافته است که اطلاعات را با پاسخ دهی به ورودیهای خارجی و تقویت اطلاعات بی هر واحد پردازش می کند.
۳- یادگیری عمیق از شبکه های عصبی عظیم با لایه های متعدد واحدهای پردازشی استفاده می کند، و از پیشرفتها در توان رایانشی و بهبود تکنیکهای آموزشی برای یادگیری الگوهای پیچیده در حجم بالای داده ها بهره می برد.
۴- رایانش شناختی زیرزمینه ای از AI است که برای تعامل انسان مانند طبیعی با ماشینها تلاش می کند.
۵- بینایی کامپیوتری با از تشخیص الگو و یادگیری عمیق برای تشخیص اینکه چه چیزی در یک تصویر یا ویدیو است بهره می برد.
۶- پردازش زبان طبیعی (NLP) توانایی کامپیوترها برای آنالیز، درک و تولید زبان انسانی، از جمله گفتار، است

زبان‌های برنامه‌نویسی پرکاربرد در هوش مصنوعی

سیستم‌های مبتنی بر هوش مصنوعی تقریباً به همهٔ زبان‌های برنامه‌نویسی نوشته شده‌اند اما به نظر می‌رسد که محبوب‌ترین زبان‌ها در این زمینه Java ،Prolog ،Lisp و Python هستند.
۱- Lisp: در دهه‌های ۱۹۷۰ و ۱۹۸۰ زبان Lisp کامل‌ترین و محبوب‌ترین زبان در توسعه‌‌ٔ سیستم‌های هوش مصنوعی به حساب می‌آمد و این محبوبیت به دلیل قابلیت پروتوتایپینگ فوق‌العادهٔ آن و همچنین پشتیبانی آن از Symbolic Expressions بود. البته این زبان هنوز هم زبان محبوبی است و عمدتاً در یادگیری ماشینی کاربرد دارد.
۲- Prolog: این زبان از لحاظ کارایی در سطح زبان Lisp است و قابلیت‌هایی مانند Pattern Matching ،Automatic Backtracking آن را به یک زبان کاربردی تبدیل نموده است. Prolog به طور گسترده‌ای در سیستم‌های خبره (Expert System) و همچنین در سایر پروژه‌های هوش مصنوعی با مقاصد پزشکی کاربرد دارد.
۳- Java: برای برنامه‌نویسی هوش مصنوعی، زبان جاوا می‌تواند یک انتخاب عالی باشد. این زبان شی گرا عمدتاً بر ایجاد قابلیت‌های سطح بالای مورد نیاز در پروژه‌های هوش مصنوعی کاربرد دارد. کامیونیتی توسعه‌دهندگان این زبان نیز یک امتیاز مثبت دیگر جاوا است زیرا با وجود این جامعهٔ بزرگ همیشه کسی برای پاسخ دادن به سؤالات و مشکلات دولوپرها وجود خواهد داشت.
۴- Python: این زبان نیز یکی از پرکاربردترین زبان‌ها در حوزهٔ هوش مصنوعی است و از دلایل محبوبیت این زبان در حوزهٔ هوش مصنوعی می‌توان به وجود لایبرری‌های کاربردی آن مانند Numpy (برای ایجاد قابلیت انجام محاسبات علمی)، Scypy (برای محاسبات پیشرفته) و Pybrain (برای استفاده در حوزهٔ یادگیری ماشینی) اشاره نمود.

چکیده
هوش مصنوعی (Artificial Intelligence) یا AI فناوری و شاخه‌ای در علوم کامپیوتر است که به مطالعه و توسعه نرم‌افزار و دستگاه‌های هوشمند می‌پردازد. کتب و محققان برجسته هوش مصنوعی، این رشته را با عبارت «مطالعه و طراحی عناصر هوشمند» توصیف می‌کنند که در آن یک عنصر یا عامل هوشمند سیستمی است که محیط را درک کرده و اقداماتی را برای حداکثر کردن احتمال موفقیت خود انجام می‌دهد. در این مقاله تلاش کردیم تمام آنچه که باید از هوش مصنوعی بدانید را بیان کنیم، امیدواریم از این مقاله نیز استفاده کافی را برده باشید.