راز ثروت

ترس از آینده

نه نگران آینده باشید و نه غرق گذشته شوید؛ فقط در زمان حال باشید، در لحظه بمانید و فقط امروزتان را زندگی کنید. اینها توصیه‌هایی هستند که بارها و بارها شنیده‌ایم اما همچنان با این مفهوم همیشه در حال تغییر در جدالیم. چرا؟ چرا در حال ماندن اینقدر سخت است؟ چرا اصرار داریم سرسختانه به گذشته بچسبیم یا در نگرانی نسبت به آینده دست و پا بزنیم؟ جواب ساده است: چون گفتنش راحت است اما انجامش بسیار سخت! در این مطلب قصد داریم کمکتان کنیم تمرکزتان را روی زمان حال نگه دارید و ترس از آینده را کم کنید.

ریشه ترس از آینده چیست

اگر هنگامی که به آینده فکر میکنید، دچار اضطراب و استرس میشوید، این مقاله را مطالعه کنید. بسیاری از انسانها از تصور آینده و رخداد های پیش رو هراس دارند. در ان ال پی نیز تکنیک هایی برای ساخت تصاویر ذهنی وجود دارد که در مطالب گذشته به آن اشاره شده است. واقعیت اینست که انسانها دوست دارند قهرمان باشند و از محدودیت فرار می کنند. در این بین انسانهایی که باورهای محدود دارند به یک ضد قهرمان تبدیل میشوند و ارزش ها و استعدادهای خود را زیر سوال می برند. اگر کسی از آنها تعریف کند، آنرا قبول نمی کنند و نقاط ضعف خود را بروز می دهند.

اینگونه افراد بیش از آنکه از دیدن طلای درون خود لذت ببرند، از نمود آن می ترسند و ترجیح میدهند فلاکت و رنج های خود را زیست کنند. اکثر افرادی که دچار خود کم بینی هستند، از دیدن عظمت خود وحشت دارند. آنها هر کاری می کنند تا توانایی های خود را نشان دهند. پس این مرحله تصمیم گیری را به دیگران واگذار می کنند. یکی دیگرا از مشخصه های آنان ” آرزوی پنهان شکست” است. یعنی در ظاهر خود را فردی فعال و تلاشگر نشان می دهند اما از درون احساس عدم لیاقت می کنند و خواهان شکست هستند. اگر بصورت اتفاقی نیز به موفقیتی دست یابند، بطور ناخودآگاه کاری می کنند تا آن موفقیت و فرصت بدست آمده پایدار نباشد.

از آنجایی که این افراد دارای عزت نفس پایینی هستند، هنگامی به شادی میرسند که مورد تایید دیگران قرار بگیرند و اگر از طرف فردی مورد تایید قرار نگیرند، تمام تلاش خود را برای رضایت او می کنند. یکی از عوامل ترس از آینده، تنهایی و طرد شدن به وسیله اطرافیان است.

دلایل ترس از آینده

۱- ترس از تنهایی: این موضوع یکی از عمیق ترین نگرانی های مشترک انسان هاست. حتی در زمانی که خانواده ای مستحکم و شبکه کارآمد و صمیمی از دوستان در کنار ما هستند، نگرانی از دست دادن آنها، گاه و بی گاه آزارمان می دهد. به طور طبیعی در شرایطی مانند بیماری شدید یا مرگ یکی از اعضای خانواده، قطع رابطه با دوستان، طلاق، این ترس حالت جدی تری به خود می گیرد. افراد مسیرهای گوناگونی را برای فرار از تنهایی امتحان می کنند. ازدواج یکی از این راه هاست. اگر چه یکی از دست آوردهای آن، کاهش ترس از تنهایی، به خصوص در سنین سالمندی است، نمی توان انتظار داشت این نگرانی، به کلی برطرف شود.

۲- ترس از شکست: کسب موفقیت، خواه ناخواه، تبدیل به بزرگ ترین هدف زدگی امروزی اکثر انسان ها شده است. در هر مقطع زندگی، موفقیت در عواملی مشخص، جایگاه اجتماعی و به دنبال آن رضایت فردی از خود و زندگی مان را شکل می دهد. شکست های شغلی و تحصیلی همچنین نگرانی درباره شکست هاس عاطفی و طلاق ترس هایی است که زندگی در سال های جوانی را در برمی گیرد.

۳- ترس از ناشناخته ها: همیشه از آنچه نمی شناسیم می ترسیم و آینده سرشار از ناشناخته ها و اتفاقات غیرقابل پیش بینی است. صرف نظر از بعد عمومی و همیشگی این نگرانی، تغییر شرایط اقتصادی، سیاسی و اجتماعی، وضعیت زندگی خصوصی و خصوصیات شخصیتی مان نیز بر میزان این ترس تاثیرگذار است.

۴- ناتوانی در یافتن معنای زندگی: زندگی بدون هدف، فلسفه و معنای تعریف شده پر از نگرانی است. اگر ندانیم از زندگی چه می خواهیم و خوشبختی مان را در چه چیز خواهیم یافت، آینده در دید ما چیزی جز یک تصویر مبهم و تار نخواهد بود و نتیجه این بلاتکلیفی و نداشتن چشم انداز نگرانی هایی است که در درازمدت تبدیل به اضطراب فراگیر و عمیق می شود. هر چه باور ما به آنچه به عنوان معنای زندگی خود برگزیده ایم عمیق تر باشد و خود را بیشتر در مسیر این معنا بیابیم، نگرانی ما از آینده کمتر خواهد بود.

۵- ترس از مرگ: بی شک عمیق ترین ترس آدمی، در طی نسل ها و در همه فرهنگ ها ترس از مرگ است. اگر چه شیوه بروز و مصادیق این هراس بسته به نوع و میزان اعتقادات و دین مداری افراد، شرایط اجتماعی و فرهنگی، سن و شخصیت متفاوت است و طیف گسترده ای شامل ترس از نیستی و فنا، گناهکار بودن و عقوبت الهی، دردناک بودن مرگ و حتی ناراحتی و مشکلات نزدیکان پس از مرگ فرد را در بر می گیرد، یک نگرانی بین همه آنها مشترک است؛ «اگر فردا نباشم چه؟» با وجود این که بیشتر ما این ترس را در طول زندگی مان نادیده می گیریم و از فکر کردن درباره آن خودداری می کنیم در زمان هایی مانند از دست دادن یکی از نزدیکان و شرکت در مراسم عزاداری، یا هنگام بیماری سایه آن را بر زندگی خود احساس می کنیم.

چگونه ترس خود را از آینده کاهش دهیم

۱- ترس های مان را بشناسیم و پذیرای آنها باشیم: گام اول در غلبه بر هر مشکلی در محدوده روان آدمی، خودشناسی است. اگر بتوانیم حجاب هایی که بر روی علت ترس های مان افتاده است کنار بزنیم و به علت اصلی هراس مان از آینده، پی ببریم، نیمی از راه را برای کنترل این ترس پیموده ایم. این نکته را نباید فراموش کنیم که روان انسان به طور ناخودآگاه سعی در انکار وجود و علل این ترس دارد و پی بردن به آن و پذیرش این موضوع نیازمند جستجو و تفکر درونی و عمیق است.

۲- تصمیم بگیریم و مسئولیت تصمیم های مان را قبول کنیم: گاهی اوقات، برای فرار از عواقب شکست و سرزنش دیگران، از گرفتن تصمیم های مهم خودداری می کنیم و اجازه می دهیم زندگی مان منفعلانه ادامه پیدا بکند، یا دیگرن به جای مان تصمیم بگیرند. نتیجه این گونه رفتار، بی معنایی و بی انگیزگی در زندگی خواهد بود، که به ترس از آینده دامن خواهد زد. همچنین رفتار منفعلانه به ترس ما از شکست نیز دامن می زند. تجربه کردن، حتی اگر با شکست همراه باشد، توان ما را رودررویی با آینده مجهول افزایش می دهد.

۳- در هر مرحله و هر یک از اتفاقات زندگی، معنا و فلسفه ای برای خود بیابیم: زندگی همواره جاری و بسیاری از حوادث زندگی اجتناب ناپذیر است. آنچه ما را از غرق شده ای بر امواج به سکان دار کشتی ای در دریا تبدیل می کند، معنایی است که برای زندگی خود برگزیده ایم. منابع سازنده معنا، در هر دوره زندگی و در هر شخص متفاوت است. اما این منابع می بایست به کلیت زندگی ما جهت دهند و بهانه ای برای زیستن و فراتر از آن، برای بهزیستی ما فراهم آورند.

۴- برنامه های کوتاه مدت مان را در راستای اهداف و معنای زندگی مان تنظیم کنیم: اگر چه بیشتر مردن اهداف بلندمدتی را در ذهن خود دارند و از منابع معنای متعددی بهره منداند، کمتر کسی برای رسیدن به این اهداف برنامه ریزی می کند و در تنظیم برنامه های کوتاه مدت خود، اهداف بلندمدتش را در نظر می گیرد. زمانی که هر روز و هر ساعت می دانیم برای چه تلاش می کنیم و قرار است که به کجا برسیم، آینده برای مان روشن خواهد بود، معنای زندگی مان پر رنگ می شود و هر شکست را دست اندازی گذرا در مسیر نیل به اهداف بلندمدت مان خواهیم یافت.

۵- در عین واقع گرایی مثبت اندیش باشیم: دو چیز ترس از آینده را شدت می بخشد. انکار وضعیت فعلی و نا امیدی از بهبود شرایط در آینده. داشتن برآوردی واقع بینانه از جایگاهی که امروز در آن قرار گرفته ایم، توقعات ما را از آینده تغییر و ترس از شکست را کاهش می دهد. از سوی دیگر نگاهی امیدوارانه و نگرش مثبت راه را بر اضطراب های بی بنیانی که هر روز ما را درگیر خود می کند؛ می بندد. فراموش نکنید این ما هستیم که نگرش های مان را در زیباترین حالتی که می توانیم تصور کنیم، ایجاد کنیم تا ترس از آینده را به زانو درآوریم.

ذهن آگاهی  و نقش آن در برطرف کردن ترس از آینده

ذهن آگاهی تمرینی‌ برای آگاه شدن از زمان «حال» و «حضور در لحظه» اسـت، بدون قضاوت و با تمامیت، بدون چرخه زدن در گذشته یا موکول کردن بـه آینده؛ روشی برای افزایش آگاهی و تمرکز روی تنفس، حس کردن تک تک اجزای بدن دریک راستا و بطور پیوسته. ریشه ذهن آگاهی بـه فلسفه شرق برمی‌گردد، هیچ محدودیتی ندارد و هر شخصی با هر عقیده‌ای می تواند از مزایای تمرینات ذهن آگاهی لذت ببرد.

ذهن آگاهی با مدیتیشن دست‌یافتنی می شود. با حضور در لحظه و تمرکز بر حال و جدا کردن ذهن از گذشته و آینده و ساکت کردن زمزمه‌های ذهنی طی مدت کوتاهی می توان بـه ذهن آگاهی دست یافت و رفته رفته با تمرین بـه ذهنی قدرتمند و آگاه رسید. ذهن آگاهی با علوم شناختی مرتبط اسـت. تحقیقات اخیر نتایج بسیار امیدوار کننده‌ای را در مورد آن نشان داده‌اند. تمرین ذهن آگاهی بر پایه علوم شناختی «MBCT» و ذهن آگاهی بر پایه کاهش استرس نتایج موثری در کمک بـه کاهش مشکلات زیر نشان داده است.

چکیده
در مقوله ترس از آینده آموختیم که به وسیله کمبود عزت نفس و باورهای غلط در مورد توانایی های خود، اضطراب زیادی را تجربه خواهیم کرد اما اگر بدانیم ما به تنهایی برای اداره زندگی کافی هستیم، توانایی های ما فرصت خواهند یافت که خود را نشان دهند. هرگاه بتوانیم از توانایی های درونی برای غلبه بر مشکلات بیرونی استفاده کنیم، زندگی بهتری را تجربه خواهیم کرد. ترس از آینده باعث می شود زندگی در زمان حال را از دست بدهیم و نتوانیم از تمام ظرفیت هایمان در جهت رشد و شکوفایی خود و استعدادهایمان بهره ببریم، با توجه به اهمیت این موضوع در این مقاله به بیان راهکارهایی در جهت کم کردن این ترس پرداختیم که امیدواریم مورد استفاده تان قرار گرفته باشد.